Collegium Maius w Poznaniu to budynek zbudowany w latach 1908-1910 jako część nowej Dzielnicy Cesarskiej powstałej na skutek zniwelowania fortyfikacji Twierdzy Poznań, które ciągnęły się wzdłuż dzisiejszej Alei Niepodległości. Gmach utrzymany jest w stylu neobarokowym, z charakterystyczną kopułą, posiadający także pewne cechy neoklasycystyczne. Warto dodać, że bardzo okazałe i warte uwagi są w Collegium Maius wnętrza, szczególnie monumentalny hol, który podziwiać można od razu po przekroczeni głównych drzwi wejściowych. Budynek położony jest przy ulicy Aleksandra Fredry, a zaraz przed wejściem do niego znajduje się przystanek tramwajowy, który zapewnia doskonałą komunikację z praktycznie wszystkimi dzielnicami Poznania.
Okazałą budowlę wzniesiono na potrzeby Komisji Kolonizacyjnej, która zajmowała się odbieraniem ziemi ludności polskiej i nadawania jej osadnikom z Niemiec. Po powstaniu wielkopolskim i przyłączeniu Poznania do niepodległej Polski działała tu instytucja odwracająca ten niekorzystny dla naszych rodaków proceder – Urząd Osadniczy. Niedługo później budynek zaczął pełnić funkcję edukacyjne – jako Collegium Medicum włączono go do tworzonego Uniwersytetu Poznańskiego. W czasie II wojny światowej gmach pełnił rolę siedziby niemieckiej policji. W czasie wyzwalania Poznania w styczniu 1945 roku w budynku toczyły się zawzięte walki, czego świadectwem są nadal zachowane ślady postrzałowe widoczne we wnętrzu.
Po II wojnie światowej Collegium Maius z powrotem przywrócono do służby jako siedziba szkoły wyższej. Dzisiaj pełni funkcję dziekanatu Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego oraz mieści Wydział Filologii Polskiej i Klasycznej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza.